Toen ik in 2015 het debuutalbum “American Dreamer” van de in Minnesota, Minneapolis wonende zanger, gitarist en songschrijver Frankie Lee voor dit magazine mocht recenseren, speelde de loftrompet van begin tot einde. Ik voorspelde toen al dat die plaat in de komende jaartjes nog vaak in de lader van de cd-speler zou gaan belanden en dat kan ik anno 2019 alleen maar bevestigen.

We waren dus ook heel blij om nu de opvolger voor die eerste plaat te mogen verwelkomen. Het naar zijn thuishaven “Stillwater” in Minnesota vernoemde album bestaat uit negen eigen composities waarvan er al twee als singles werden uitgebracht. Dat zijn de tribute-song “Downtown Lights” en de pianoballad “In The Blue” die we u op de bijgaande video’s allebei ter kennismaking met deze over een geweldige stem beschikkende folk- en Americana-artiest willen meegeven.

De kwetsbaarheid en de emotionaliteit van deze liedjes wordt al van bij de aanvang geïllustreerd door het melancholische liedje “Speakeasy”. De onderliggende onderwerpen in de teksten van deze songs zijn geïnspireerd door zijn persoonlijke gevoelens van zielenrust en comfort na de terugkeer naar zijn geboorteplaats na zijn omzwervingen doorheen diverse Amerikaanse staten. Frankie Lee vervat zijn emoties en bedenkingen in kortverhalen over leven en liefde die in deze prachtsongs worden verteld.

“Only She Knows” is zo’n typische Americana-song, maar ook het schitterende “Downtown Lights” betovert en inspireert tot dromerig terugblikken op betere maar vervlogen tijden. Het nummer is een ode aan de nu 70-jarige filmactrice Jessica Lange die ook in het vredige Stillwater woonde toen Frankie Lee er nog zijn onbezorgde jeugdjaren sleet. Eveneens beklijvend is het melancholische “I Don’t Wanna Know) John” dat hij met doordringende, doch zachte stem zingt met enkel een akoestische gitaar en pedal steel in de begeleiding. Maar ook “Blinds”, het briljante “One Wild Bird”, “Broken Arrow” en de albumafsluitende akoestische pianoballad “Ventura” zorgen telkens voor pure betovering en heerlijk luistergenot.

Net als bij zijn debuutalbum “American Dreamer” valt er op “Stillwater” geen enkele mindere song te bespeuren. Het blijft dus de volle 40 minuten genieten van de zang en de muziek van Frankie Lee. Hij komt binnen enkele weken zijn nieuwe plaat voorstellen in de Benelux (zie hieronder). Als u na deze recensie nog niet helemaal overtuigd mocht zijn over het talent van deze singer-songwriter, ga dan misschien zelf naar één van deze twee optredens om alle twijfels hieromtrent weg te laten nemen.

(valsam)